Blog van Talentig
- door Cécile de Bruin
Sharida zit in haar eindexamenjaar en heeft een ‘mental breakdown’, zoals ze het zelf noemt. Ze slaapt niet goed, want ze kan maar niet op een goed onderwerp voor haar profielwerkstuk komen. “Alles mag. Dat is zo overwhelming. Ik had allang een keuze moeten maken, maar elk idee valt na een dag weer af. Ik vind niks blijkbaar leuk genoeg. En het líjkt wel alsof alles mag, maar ondertussen moet het werkstuk toch aan allerlei regeltjes voldoen.”
-27 oktober 2024
Niet leuk natuurlijk. Ik merk op dat haar hoofd er maar druk mee is. Wat is dat toch, dat we aan de ene kant graag vrije keuze willen en aan de andere kant verlammingsverschijnselen krijgen wanneer we die ruimte krijgen? Samen pluizen we uit wat haar hoofd allemaal roept wanneer ze denkt aan het profielwerkstuk. Ze schrijft die gedachten op post-its en plakt deze op de deur. Er hangen er een stuk of tien, variërend van “het is belangrijk” en “ik wil dat het leuk is, want je moet er veel uur in stoppen” tot “ik moet me onderscheiden van anderen”. Op mijn uitnodiging kiest ze daarna de gedachte die op haar het meest impact heeft. Trefzeker pakt ze de zin:
“Het moet wel het goede onderwerp zijn, anders verpest je je toekomst.”
Er over doorpratend constateren we dat ze maar een streng brein heeft. Er moet veel. Je moet iets van je leven maken. Je moet aantonen dat je veel kennis over iets hebt. Je moet niet door de mand vallen. Je moet dit werkstuk zelfstandig doen. Het moet wel echt goed zijn. En ga zo maar door. Het is natuurlijk ook goed bedoeld dat haar verstand dit soort dingen allemaal roept. Het wil haar blijkbaar waarschuwen en haar helpen haar taken serieus te nemen. Maar hallo, mag het allemaal een beetje minder? We spreken met Vlaamse tongval de zin meermaals hardop uit. Na drie minuten kan ik aan Sharida’s gezicht zien dat de lading al wat lichter wordt.
Ik geef haar een thuisopdracht mee met als doel om wat losser te komen van dat strenge brein van haar. Ze gaat een koosnaampje verzinnen voor haar verstand. Natuurlijk ligt bij deze opdracht weer hetzelfde gevaar op de loer dat het verstand vindt dat het de perfecte keuze moet zijn: het moet wel een goede naam zijn, het moet echt passend zijn, het moet een originele naam zijn. Samen lachen we erom als Sharida spontaan het woord ‘origineel’ op zijn Vlaams probeert uit te spreken.
Volgende week ga ik horen hoe haar verstand heet. En dan maar eens kijken of er wat lucht en beweging kan komen in plaats van kramp bij de keuze van een profielwerkstuk. Zo niet, dan gooien we er nog een paar defusie-oefeningen tegen aan. Of we gaan op zoek naar Sharida’s waarden om te ontdekken wat werkelijk voor haar belangrijk is. Binnen ACT zijn er vele wegen om te komen tot waardegerichte keuzes. Mijn eigen verstand Jetje maakt zich al druk wat de beste weg is en wat dan de perfecte oefening is. Ho stop. Ik laat me niet verlammen.
Naschrift op verzoek van Jetje: niks kwaads bedoeld over de Vlaamse taal. Ik leer juist deze week een prachtig woord van onze zuiderburen: kieskracht!
-- alle gebruikte namen in deze blogs zijn fictief --
INTERESSANTE LINKS
(C) Tijmen Pers 2021