Blog van Talentig

 

- door Cécile de Bruin

Mijn pen is altijd langzamer dan mijn hoofd, verzucht Willem. En dat kost mij punten op elke toets. Of de docenten kunnen mijn handschrift niet lezen. Of ik kom tijd tekort. Of ik blijk de vraag helemaal verkeerd begrepen te hebben. Of er worden opeens dingen gevraagd over stof waarvan ik niet wist dat dat ook bij de toetsstof hoorde.

- 21 juni 2022

 

Hij vertelt het zo droog dat we samen in de lach schieten. Willem noemt nu in één uitspraak al vijf verschillende factoren van onvoldoendes die allemaal voortkomen uit zijn razendsnelle brein. Zijn manier van denken is zo veelkleurig en gelaagd dat het lijkt op een magische en complex regenwoud vol tropische verrassingen. Hij is dan ook een kei in out-of-the box denken en filosoferen. Heel leuk, maar in het onderwijs heb je daar niet genoeg aan om successen te boeken.

Zijn droge opsomming heeft een tragische ondertoon. Hij voelt zich niet thuis in het schoolsysteem. Alsof hij anders is dan anderen. En gelukkig kunnen we dat bespreken in onze sessies. Willem vindt het fijn zijn hart te luchten bij mij, juist omdat ik niet een docent ben of ouder ben. We proberen samen te ontrafelen waar hij wat betreft school en leren wel en niet invloed op heeft. De serenity-prayer, ook wel bekend als het Gebed om kalmte, kan hij goed navoelen:

God grant me the serenity to accept the things I cannot change,
Courage to change the things I can, and
Wisdom to know the difference.

We komen op het idee om hem te laten leren volgens het model van ‘modeling’: ik vraag bij een docent een proefwerk op dat is gemaakt door een leerling die keurig binnen de lijntjes kleurt. Nu kan Willem zien waar hij zelf “uit de bocht” vliegt. Zijn handschrift is natuurlijk niet zomaar verbeterd. Maar hij mag op een laptop zijn volgende toets maken. Hij ziet hoe de tussenstappen onder elkaar zijn genoteerd, met telkens een witregel tussen elke opgave. Hij is bereid te oefenen om zijn gedachten op ‘pauze’ te zetten en elke tussenstap te noteren. Dat vraagt enorme inspanning, omdat hij het liefst direct de eindoplossing wil geven.

Een helpende gedachte is voor hem: ‘wat zouden de makers van de onderwijsmethode hier als antwoord willen horen?’ Natuurlijk perkt dat zijn eigen creativiteit wel enorm in, want hij weet op een vraag vaak uiteenlopende antwoorden te geven. Maar hij kan er toch ook van genieten om voldoendes te halen, omdat hij nu zich aanleert om de vraag altijd te herlezen. En om een extra check te doen of zijn antwoord past bij de vraag. Bewust vertragen, als bij een slow-motion film.

Wat hem het meeste helpt, is dat hij zichzelf niet langer bestempelt als slordig of dom, maar dat hij zichzelf kan zien als iemand met een rainforest-mind. Een wat? Google dat maar. Of schrijf netjes onder elkaar minstens vijf invullingen wat dit zou kunnen zijn.

-- alle gebruikte namen in deze blogs zijn fictief --