Blog van Talentig
- door Cécile de Bruin
Deze maand is het vijf jaar geleden dat ik naar de Kamer van Koophandel ging om Talentig in te schrijven. “Hè, hè, het is gelukt, ik ben vijf.” Deze gedachte komt nu in me op. Dit is een variant op de legendarische zin die ik uitsprak zodra ik wakker werd op mijn vierde verjaardag: “Hè, hè, het is gelukt, ik ben vier.” Als jongste in het gezin mocht ik nu dan ook eindelijk NAAR SCHOOL! Lezen, rekenen, de wereld ontdekken. Ik was er klaar voor zodra ik opstond.
- 11 februari 2022
De kleuterschool was een grote teleurstelling voor mij. Een chagrijnige juf, ruziemakende kinderen (want maar één skelter voor een groep van 25 kinderen), ik dacht dat bellen blazen moest door aan het rietje te zuigen, en het was niet de bedoeling dat ik ging lezen in de klas. Goed, dat heb ik allemaal overleefd. Vooral omdat we het jaar daarop verhuisden en ik in een nieuwbouwwijk kwam te wonen elders in het land. Hier stroomde ik binnen in het tweede jaar van de kleuterklas en de juf noemde me op dag één een schatje! Huppelend kwam ik thuis. Later begreep ik trouwens dat er elke dag wel een huis werd opgeleverd in de wijk. De oudere kleuterjuf kon de namen niet meer bijhouden van de elke dag maar uitdijende groep. Ze noemde iedereen gewoon schatje. Heerlijk.
Gelukkig gaat het bij Talentig niet louter op zorgelijke toon over mismatch en demotivatie voor (de middelbare) school. Samen met de jongeren kijk ik juist ook waar de drive ligt: wat hen nou écht motiveert. Dan blijkt bij veel van hen een groot hart en een groot rechtvaardigheidsgevoel. Dat rechtvaardigheidsgevoel zorgt op school weliswaar wel eens voor boosheid, verontwaardiging of verdriet, omdat er op een grote school van alles verkeerd kan vallen bij deze jongeren. Waarom schreeuwt die docent zo disrespectvol, het gooien met de rugzak van een klasgenoot is toch geen geintje te noemen, en het is toch niet eerlijk dat je bepaalde vakken niet in je pakket kan combineren om organisatorische redenen? En ze vinden het lastig dit negatieve gevoel van zich af te werpen; het raakt hen diep.
Maar met dezelfde intensiteit werkt het rechtvaardigheidsgevoel echter ook door naar de andere kant: in het idealisme waarmee sommigen zich inspannen buiten schooltijd. Actief met maatschappelijke debatten, als leider bij de scouts, in geëngageerde poëzie of tekenkunst, of broedend op een oplossing voor armoede in de wereld. Hierover gaat een interessante lezing van de Amerikaanse psycholoog en hoogbegaafdheidspecialist Matt Zakreski, die op de podcast ‘Een Intense Reis’ te beluisteren is. https://open.spotify.com/episode/4xPTklcgBnxxo6Z1LHQuzk
Het vijfjarig jubileum van Talentig vier ik met een donatie aan Bouwstenen voor Zambia. Via de nieuwsbrief van het Stedelijk Gymnasium Nijmegen stuitte ik op het initiatief van oud-leerling Xavier Friesen. Hij ging als elfjarig jochie naar Zambia. Hij raakte betrokken bij een schooltje en ging er als vrijwilliger les geven. Door jarenlange betrokkenheid heeft hij geld ingezameld voor de bouw van een tweede school en het opleiden van leerkrachten van de Linda Blind Farm in Livingstone. Ik ken deze oud-leerling niet persoonlijk, maar zijn inzet om het onderwijs in Zambia te verbeteren raakt mij. Ook nieuwsgierig geworden? Met vijf euro of een veelvoud van vijf maken we de wereld met elkaar een beetje mooier.
Meer over Xavier Friesen en de Bouwstenen voor Zambia.
-- alle gebruikte namen in deze blogs zijn fictief --
INTERESSANTE LINKS
(C) Tijmen Pers 2021