Gekakt of gezakt?

Ergens zo tegenop zien dat het op je darmen slaat?! HBO-student Ron heeft het nog nooit eerder meegemaakt. “Op de havo klungelde ik maar wat aan. De avond voor een toets bladerde ik de stof door. Oja, oja, en dan wist ik het wel weer.” Tot vorige week voor het eerst de stress toesloeg. Bijna trots vertelt hij: “ik moest kakken voor mijn tentamen!”

Ik dacht nog even dat ik het niet goed verstond, en dat hij het had over zákken voor zijn tentamen. Maar nee, hij was juist glansrijk geslaagd voor het mondeling tentamen waar hij al een jaar lang tegenop zag. Het was zijn aller-allerlaatste kans om zijn propedeuse te halen. En het is hem gelukt!

Grappig hoe hij zo blij kan zijn om die spanning nou eens echt te hebben gevoeld. Hij kende het alleen van anderen horen zeggen. Er zijn artiesten die achter de coulissen bijna braken voor ze het podium betreden. Elke keer weer. Dat je zo gefocust bent op het neerzetten van een prestatie dat je lijf zich van binnen omkeert.

Er stond dan ook veel op het spel voor Ron. Hoe vervelend is het wanneer je je propedeuse niet haalt, omdat één vak een groot struikelblok is en je er alle herkansingen voor nodig hebt. O ja, en dan ook nog de pech hebben dat je je vergeet in te schrijven voor een herkansing, en dat die dan toch ook meetelt als gemiste kans…

We zochten – toen het nog kon- tweewekelijks een plekje in het grote HAN-gebouw. We keken naar wat hem in de weg stond om er echt voor te gaan. Afgeleid worden, de overtuiging hebben dat dit vak hem niet zou gaan lukken, niet weten hoe te leren, de weken voorbij zien gaan en geen idee hebben wat goed genoeg is in de tentamenvoorbereiding…. Wat was voor Ron nou het meest waardevol in de coaching? Wat heeft ertoe bijgedragen dat hij er nu vol voor kon gaan en dus ook zijn tentamen haalde? Ik zal het hem bij het afrondend gesprek zeker vragen. Persoonlijk denk ik dat het misschien wel de humor en zelfspot is die we allebei gebruikten om te werken aan zijn doelen. Kakken en niet zakken, dus.